Elle Louise koos voor bananenmilkshake, fruitbrochettes maken en een heus discofeest.
zondag 12 december 2010
Pierre & Brecht zijn vier en Elle Louise is vijf geworden. Hip hip Hoera
Elle Louise koos voor bananenmilkshake, fruitbrochettes maken en een heus discofeest.
Tomàs is vijf jaar
Tomas werd vijf jaar.
De mama van Tomas leerde ons lekkere muffins versieren en we hebben veel liedjes gezongen voor zijn verjaardag.
We vieren zijn verjaardag met een leuke poppenkast. Ines (de zus van Tomàs) speelde 'Circus Tomas' voor de hele klas met onze nieuwe poppenkast gekregen van de Sint.
We vieren zijn verjaardag met een leuke poppenkast. Ines (de zus van Tomàs) speelde 'Circus Tomas' voor de hele klas met onze nieuwe poppenkast gekregen van de Sint.
zaterdag 27 november 2010
Een ideetje voor een vrolijke brooddoos!
Hoi Apenstaartjes,
ga naar de volgende link: Funky Lunch - feed your imagination
en probeer zeker eens iets uit!
Wij zullen al watertandend de inhoud van je brooddoos bewonderen!!!
ga naar de volgende link: Funky Lunch - feed your imagination
en probeer zeker eens iets uit!
Wij zullen al watertandend de inhoud van je brooddoos bewonderen!!!
maandag 22 november 2010
Voorleesweek: Het tinnen soldaatje
De standvastige tinnen soldaat ( naar het sprookje van Andersen)
Er was eens een jongetje dat op zijn verjaardag tinnen soldaatjes kreeg.
Niet één, niet twee, maar vijfentwintig tinnen soldaatjes.
Wat zagen die soldaatjes er dapper uit! Ze droegen een prachtig uniform en hadden elk een geweertje aan de schouder.
"Ze zijn net echt!" riep het jongetje blij, toen het de soldaatjes één voor één in zijn hand nam.
Toen hij het laatste soldaatje vastpakte, zag het jongetje iets heel bijzonders. Het was een soldaatje met maar één been. Maar omdat het even flink rechtop stond als de andere soldaatjes, vond het jongetje hem het mooiste en dapperste van allemaal. Want op één been staan is veel moeilijker dan op twee.
Net zoals de andere tinnen soldaatjes, keek het soldaatje met één been steeds recht voor zich uit, zoals het hoort voor een soldaatje dat in de houding staat.
In de speelkamer van het jongetje stond nog meer speelgoed. Er was een doos met een duiveltje erin, dat tevoorschijn sprong als het doosje werd geopend.
Recht tegenover het tinnen soldaatje stond een prachtig kasteel, dat van geel karton gemaakt was. Om het kasteel heen liep een gracht met water erin, maar het was natuurlijk geen echt water. Die gracht was namelijk van een spiegeltje gemaakt.
Het soldaatje zag opeens een prachtig danseresje dat in de poort van het kasteel stond.
"Ach," dacht het soldaatje, "wat zou dat danseresje een goede vrouw voor me zijn. Ze heeft ook maar heeft ook maar één been. We zouden het best met elkaar kunnen vinden."
Het danseresje draaide al maar in het rond op haar ene been, terwijl het ander been achter de wijde rok verborgen zat. Maar dat kon het tinnen soldaatje natuurlijk niet zien.
"Vanavond nog moet ik met het danseresje spreken," dacht het soldaatje. "Misschien vindt ze ook dat we met elkaar moeten trouwen."
Toen het zeven uur geworden was, werd het jongetje naar bed gebracht. Zijn verjaardag was voorbij.
Maar vooor het speelgoed in de speelkamer begon het feest nu pas goed. De beren, de poppen en de gele leeuw op wielen kwamen tot leven en begonnen met de tinnen soldaatjes te stoeien. Ze waren niet boos op elkaar. Nee, nee! Want even later dansten ze samen door de kamer. Iedereen deed mee, behalve het soldaatje met één been.
Het soldaatje keek nog steeds naar het danseresje in de poort van het kasteel. Maar hij was te verlegen om te spreken. Het danseresje keek ook naar hem en lachte heel vriendelijk.
En opeens "klikklak!" schoof het haakje van het doosje met het duiveltje los en daar sprong het duiveltje in zijn narrenpak te voorschijn.
"Hemel!" riep het duiveltje. "Wat maken jullie een herrie. Als het nou maar uit is." Toen zag hij het soldaatje op één been naar het danseresje kijken.
"Wat doe je daar! Kijk voor je," schreeuwde hij. "Een soldaat hoort steeds recht voor zich uit te kijken!
Het duiveltje was erg boos, want hij was ook erg verliefd op het danseresje en hij kende haar langer dan de tinnen soldaat.
Het soldaatje trok zich daar niets van aan. Hij bleef maar naar het danseresje kijken en het danseresje bleef naar hem lachen.
Het jaloerse duiveltje werd toen zo kwaad, dat hij een toverspreuk uitsprak. Hij zei: "De tinnen soldaat en het danseresje zullen nooit gelukkig worden!!!"
De dansende beer gaf toen een klap op de gekke puntmuts van het duiveltje. Die dook weer in zijn doosje. De beer deed toen vlug het deksel dicht.
De volgende morgen ging het jongetje al heel vroeg naar de speelkamer, het speelgoed was weer stil, en hij speelde met de tinnen soldaatjes. Hij liet de poetsvrouw het tinnen soldaatje met één been zien en de andere cadeautjes die hij voor zijn verjaardag gekregen had. Hij speelde tot etenstijd en ging naar beneden.
Het soldaatje met het ene been liet hij op de vensterbank liggen.
Opeens kwam er een windvlaag en daar viel het soldaatje naar buiten, op straat.
Opeens begon het hard te regenen. Het water stroomde snel naar de regenputten.
Twee jongens kwamen voorbij en ze zagen het tinnen soldaatje rechtop staan.
"Kijk eens," zei één van de jongens, "daar staat een tinnen soldaat."
Ze raapten hem op en maakten een papieren bootje. Daar zetten ze de tinnen soldaat in. "Kijk, nu is hij kapitein," lachte één van de jongens.
Met een stokje duwde hij het bootje naar het midden van de plassen. Opeens werd het bootje meegesleurd door de stroming van het water. Het ging al maar sneller en sneller, maar de tinnen soldaat bleef fier rechtop staan. De twee jongens volgden hem zover ze konden, maar toen verdween het bootje in het riool onder de grond.
Daar ging het niet meer zo snel. En het was er donker ook, maar de tinnen soldaat bleef recht staan, net als een echte kapitein.
Plotseling zag het soldaatje een dikke vette rat. Die rat woonde in de riool, het was erg griezelig!
"Hela!" riep de rat naar het dappere soldaatje. "Wat kom jij hier doen? Heb je wel een kaartje bij je? Laat eens zien. Vreemden kan ik niet in mijn riool gebruiken, hoor." "Of ken je het wachtwoord misschien?"
Het soldaatje gaf geen antwoord. Hij keek wel even angstig opzij en gelukkig ging het papieren bootje weer sneller vooruit.
Het bootje kwam terecht in een groter riool, waar ook allerhande waterdieren aan de kant stonden toe te kijken. Maar niemand was zo onvriendelijk als de dikke rat!
Dit grote riool kwam uit op de zee.
"Nu is het met me gebeurd," dacht het tinnen soldaatje.
Het bootje werd heen en weer geslingerd en kwam terecht in een draaikolk. Het papier werd helemaal nat. Het tinnen soldaatje ging mee de diepte in. Het water was erg koud.
Het soldaatje vond het helemaal niet prettig, maar toch hield hij zich nog mooi rechtop.
Misschien denk ik wel dat het tinnen soldaatje helemaal op de bodem van de zee terecht kwam. Maar zo is het niet gegaan. Voordat het soldaatje de bodem had bereikt, kwam er een grote kabeljauw voorbij. Die had nog nooit een tinnen soldaat gezien en daarom dacht hij dat het wel een worm of zo iets kon zijn.
Hap, hap, deed de kabeljauw. Hij slikte de soldaat in. En zo kwam deze in de maag van de vis terecht.
De kabeljauw merkte al gauw dat zijn honger helemaal niet gestild was met die vreemde worm. Hij begon buikpijn te krijgen, het was zwaar in zijn buik.
Plots zag de kabeljauw een andere worm voor zijn bek. Hij zag niet dat de worm aan een haakje zat. En die haak zat vast aan de lijn van een hengel. Hap, hap, deed de kabeljauw. Hij slokte met één hap de worm naar binnen. En ook... het haakje.
Hij schrok wel erg toen hij door de hengel naar boven werd getrokken.
De visser aan de oever van de zee was in zijn schik met deze mooie vangst. Hij borg de kabeljauw in zijn tas en ging naar de markt om de kabeljauw te verkopen.
Nu was ook de moeder van het jongetje, aan wie de tinnen soldaatjes toebehoorden, op de markt en ze zocht net naar een grote mooie kabeljauw, want dat lustte het jongetje graag. Ze kocht de kabeljauw van de koopman en ging naar huis.
De poetsvrouw begon dadelijk de vis schoon te maken. Tot haar grote verwondering ontdekte ze het tinnen soldaatje in de maag van de kabeljauw. Ze had wel gehoord dat de tinnen soldaat met het ene been zoek geraakt was. "Zou dit het tinnen soldaatje van de speelkamer zijn?"
Ze bracht de tinnen soldaat naar de speelkamer en zette hem op tafel, precies op dezelfde plaats waar hij vroeger had gestaan.
Het tinnen soldaatje was terug thuis! Wat een geluk! Hij keek naar het kasteel. Oef, daar stond het mooie danseresje nog steeds.
Ze was zo blij hem te zien, dat ze nog liever lachte dan vroeger.
"Nu zullen we spoedig trouwen," zei de tinnen soldaat. "Ik heb heel wat beleefd door de toverspreuk van het duiveltje. Maar dat is voorbij."
Het danseresje antwoordde niet. Ze danste in het rond van vreugde.
Plotseling kwam het jongetje met zijn zusje de speelkamer binnen. Ze zagen het tinnen soldaatje met het ene been op de tafel staan.
"Hij is weer terug!" riep het jongetje blij. "Hoe kan dat?" Hij nam de tinnen soldaat op en bekeek hem langs alle kanten.
Het zusje duwde tegen het jongetje, hij schrok en liet de tinnen soldaat vallen, precies in de kachel. Er was een groot vuur in de kachel. Het soldaatje begon dadelijk te smelten, maar toch bleef het zolang mogelijk rechtop staan.
Gelukkig woonde er in de speelkamer ook een goede fee en die had het niet begrepen op de toverspreuken van het duiveltje. Ze zwaaide met haar toverstaf en fluisterde: "Het tinnen soldaatje en het danseresje zullen ergens anders weer gaan leven en ze zullen gelukkig worden."
Ze toverde het raam open en de wind kwam de speelkamer binnen en tilde het danseresje op. Ze waaide met de wind recht in de kachel naast het tinnen soldaatje. De goede fee lachte blij.
Buiten liepen een soldaat en een meisje voorbij het raam. Eigenlijk liep het meisje niet. Ze danste. Ze keek blij naar de soldaat die nu twee benen had. Samen liepen ze verder. En die twee leefden nog lang en gelukkig, in een andere wereld!
* * * EINDE * * *
Er was eens een jongetje dat op zijn verjaardag tinnen soldaatjes kreeg.
Niet één, niet twee, maar vijfentwintig tinnen soldaatjes.
Wat zagen die soldaatjes er dapper uit! Ze droegen een prachtig uniform en hadden elk een geweertje aan de schouder.
"Ze zijn net echt!" riep het jongetje blij, toen het de soldaatjes één voor één in zijn hand nam.
Toen hij het laatste soldaatje vastpakte, zag het jongetje iets heel bijzonders. Het was een soldaatje met maar één been. Maar omdat het even flink rechtop stond als de andere soldaatjes, vond het jongetje hem het mooiste en dapperste van allemaal. Want op één been staan is veel moeilijker dan op twee.
Net zoals de andere tinnen soldaatjes, keek het soldaatje met één been steeds recht voor zich uit, zoals het hoort voor een soldaatje dat in de houding staat.
In de speelkamer van het jongetje stond nog meer speelgoed. Er was een doos met een duiveltje erin, dat tevoorschijn sprong als het doosje werd geopend.
Recht tegenover het tinnen soldaatje stond een prachtig kasteel, dat van geel karton gemaakt was. Om het kasteel heen liep een gracht met water erin, maar het was natuurlijk geen echt water. Die gracht was namelijk van een spiegeltje gemaakt.
Het soldaatje zag opeens een prachtig danseresje dat in de poort van het kasteel stond.
"Ach," dacht het soldaatje, "wat zou dat danseresje een goede vrouw voor me zijn. Ze heeft ook maar heeft ook maar één been. We zouden het best met elkaar kunnen vinden."
Het danseresje draaide al maar in het rond op haar ene been, terwijl het ander been achter de wijde rok verborgen zat. Maar dat kon het tinnen soldaatje natuurlijk niet zien.
"Vanavond nog moet ik met het danseresje spreken," dacht het soldaatje. "Misschien vindt ze ook dat we met elkaar moeten trouwen."
Toen het zeven uur geworden was, werd het jongetje naar bed gebracht. Zijn verjaardag was voorbij.
Maar vooor het speelgoed in de speelkamer begon het feest nu pas goed. De beren, de poppen en de gele leeuw op wielen kwamen tot leven en begonnen met de tinnen soldaatjes te stoeien. Ze waren niet boos op elkaar. Nee, nee! Want even later dansten ze samen door de kamer. Iedereen deed mee, behalve het soldaatje met één been.
Het soldaatje keek nog steeds naar het danseresje in de poort van het kasteel. Maar hij was te verlegen om te spreken. Het danseresje keek ook naar hem en lachte heel vriendelijk.
En opeens "klikklak!" schoof het haakje van het doosje met het duiveltje los en daar sprong het duiveltje in zijn narrenpak te voorschijn.
"Hemel!" riep het duiveltje. "Wat maken jullie een herrie. Als het nou maar uit is." Toen zag hij het soldaatje op één been naar het danseresje kijken.
"Wat doe je daar! Kijk voor je," schreeuwde hij. "Een soldaat hoort steeds recht voor zich uit te kijken!
Het duiveltje was erg boos, want hij was ook erg verliefd op het danseresje en hij kende haar langer dan de tinnen soldaat.
Het soldaatje trok zich daar niets van aan. Hij bleef maar naar het danseresje kijken en het danseresje bleef naar hem lachen.
Het jaloerse duiveltje werd toen zo kwaad, dat hij een toverspreuk uitsprak. Hij zei: "De tinnen soldaat en het danseresje zullen nooit gelukkig worden!!!"
De dansende beer gaf toen een klap op de gekke puntmuts van het duiveltje. Die dook weer in zijn doosje. De beer deed toen vlug het deksel dicht.
De volgende morgen ging het jongetje al heel vroeg naar de speelkamer, het speelgoed was weer stil, en hij speelde met de tinnen soldaatjes. Hij liet de poetsvrouw het tinnen soldaatje met één been zien en de andere cadeautjes die hij voor zijn verjaardag gekregen had. Hij speelde tot etenstijd en ging naar beneden.
Het soldaatje met het ene been liet hij op de vensterbank liggen.
Opeens kwam er een windvlaag en daar viel het soldaatje naar buiten, op straat.
Opeens begon het hard te regenen. Het water stroomde snel naar de regenputten.
Twee jongens kwamen voorbij en ze zagen het tinnen soldaatje rechtop staan.
"Kijk eens," zei één van de jongens, "daar staat een tinnen soldaat."
Ze raapten hem op en maakten een papieren bootje. Daar zetten ze de tinnen soldaat in. "Kijk, nu is hij kapitein," lachte één van de jongens.
Met een stokje duwde hij het bootje naar het midden van de plassen. Opeens werd het bootje meegesleurd door de stroming van het water. Het ging al maar sneller en sneller, maar de tinnen soldaat bleef fier rechtop staan. De twee jongens volgden hem zover ze konden, maar toen verdween het bootje in het riool onder de grond.
Daar ging het niet meer zo snel. En het was er donker ook, maar de tinnen soldaat bleef recht staan, net als een echte kapitein.
Plotseling zag het soldaatje een dikke vette rat. Die rat woonde in de riool, het was erg griezelig!
"Hela!" riep de rat naar het dappere soldaatje. "Wat kom jij hier doen? Heb je wel een kaartje bij je? Laat eens zien. Vreemden kan ik niet in mijn riool gebruiken, hoor." "Of ken je het wachtwoord misschien?"
Het soldaatje gaf geen antwoord. Hij keek wel even angstig opzij en gelukkig ging het papieren bootje weer sneller vooruit.
Het bootje kwam terecht in een groter riool, waar ook allerhande waterdieren aan de kant stonden toe te kijken. Maar niemand was zo onvriendelijk als de dikke rat!
Dit grote riool kwam uit op de zee.
"Nu is het met me gebeurd," dacht het tinnen soldaatje.
Het bootje werd heen en weer geslingerd en kwam terecht in een draaikolk. Het papier werd helemaal nat. Het tinnen soldaatje ging mee de diepte in. Het water was erg koud.
Het soldaatje vond het helemaal niet prettig, maar toch hield hij zich nog mooi rechtop.
Misschien denk ik wel dat het tinnen soldaatje helemaal op de bodem van de zee terecht kwam. Maar zo is het niet gegaan. Voordat het soldaatje de bodem had bereikt, kwam er een grote kabeljauw voorbij. Die had nog nooit een tinnen soldaat gezien en daarom dacht hij dat het wel een worm of zo iets kon zijn.
Hap, hap, deed de kabeljauw. Hij slikte de soldaat in. En zo kwam deze in de maag van de vis terecht.
De kabeljauw merkte al gauw dat zijn honger helemaal niet gestild was met die vreemde worm. Hij begon buikpijn te krijgen, het was zwaar in zijn buik.
Plots zag de kabeljauw een andere worm voor zijn bek. Hij zag niet dat de worm aan een haakje zat. En die haak zat vast aan de lijn van een hengel. Hap, hap, deed de kabeljauw. Hij slokte met één hap de worm naar binnen. En ook... het haakje.
Hij schrok wel erg toen hij door de hengel naar boven werd getrokken.
De visser aan de oever van de zee was in zijn schik met deze mooie vangst. Hij borg de kabeljauw in zijn tas en ging naar de markt om de kabeljauw te verkopen.
Nu was ook de moeder van het jongetje, aan wie de tinnen soldaatjes toebehoorden, op de markt en ze zocht net naar een grote mooie kabeljauw, want dat lustte het jongetje graag. Ze kocht de kabeljauw van de koopman en ging naar huis.
De poetsvrouw begon dadelijk de vis schoon te maken. Tot haar grote verwondering ontdekte ze het tinnen soldaatje in de maag van de kabeljauw. Ze had wel gehoord dat de tinnen soldaat met het ene been zoek geraakt was. "Zou dit het tinnen soldaatje van de speelkamer zijn?"
Ze bracht de tinnen soldaat naar de speelkamer en zette hem op tafel, precies op dezelfde plaats waar hij vroeger had gestaan.
Het tinnen soldaatje was terug thuis! Wat een geluk! Hij keek naar het kasteel. Oef, daar stond het mooie danseresje nog steeds.
Ze was zo blij hem te zien, dat ze nog liever lachte dan vroeger.
"Nu zullen we spoedig trouwen," zei de tinnen soldaat. "Ik heb heel wat beleefd door de toverspreuk van het duiveltje. Maar dat is voorbij."
Het danseresje antwoordde niet. Ze danste in het rond van vreugde.
Plotseling kwam het jongetje met zijn zusje de speelkamer binnen. Ze zagen het tinnen soldaatje met het ene been op de tafel staan.
"Hij is weer terug!" riep het jongetje blij. "Hoe kan dat?" Hij nam de tinnen soldaat op en bekeek hem langs alle kanten.
Het zusje duwde tegen het jongetje, hij schrok en liet de tinnen soldaat vallen, precies in de kachel. Er was een groot vuur in de kachel. Het soldaatje begon dadelijk te smelten, maar toch bleef het zolang mogelijk rechtop staan.
Gelukkig woonde er in de speelkamer ook een goede fee en die had het niet begrepen op de toverspreuken van het duiveltje. Ze zwaaide met haar toverstaf en fluisterde: "Het tinnen soldaatje en het danseresje zullen ergens anders weer gaan leven en ze zullen gelukkig worden."
Ze toverde het raam open en de wind kwam de speelkamer binnen en tilde het danseresje op. Ze waaide met de wind recht in de kachel naast het tinnen soldaatje. De goede fee lachte blij.
Buiten liepen een soldaat en een meisje voorbij het raam. Eigenlijk liep het meisje niet. Ze danste. Ze keek blij naar de soldaat die nu twee benen had. Samen liepen ze verder. En die twee leefden nog lang en gelukkig, in een andere wereld!
* * * EINDE * * *
dinsdag 12 oktober 2010
Spelen in het Rondenbos!
 |
| Bruna sprokkelt! |
Vandaag was het een mooie, frisse, zonnige herfstdag, ideaal om eens naar het bos te gaan! En het is dan ook "toevallig" nog de "Week van het bos"!
Bedankt aan Oma Mia (Elle Louise) en mama Harmonie (Thierno) en mama Elke (Sadjimou) om ons te vergezellen!!!
 |
| Pierre en Emilie vol verwondering... een boom zonder takken en bladeren! |
 |
| Charlotte en Fien |
 |
| Kijk, een pikant blaadje! (Hulst) |
 |
| Onze laarzen willen in de modder zijn! |
We hebben heerlijk gespeeld en wat was er veel te ontdekken: noten, eikels, stokken, dikke takken, bomen zonder kruin, omgevallen bomen, doorns, gal, gaten gemaakt door spechten, holletjes, bladerensoep, "pikante" blaadjes, ... eigenlijk teveel om op te noemen dus geniet van de foto's!!!
 |
| Tijd voor een "vuurkamp", de jongens gaan hout sprokkelen. |
 |
| Oma Mia toont een blaadje met gal. |
 |
| Emilie met een pluimpje. |
 |
| Wiebe en Gust staan op de uitkijk! |
 |
| Ildran aan het werk. |
 |
Help, ik zit vast! Het pikt hier! (Doorns) |
zondag 10 oktober 2010
Eindelijk: zonnige herfstdagen die om een boswandeling vragen!!!
Dinsdag, 12 oktober trekken we in de namiddag onze laarzen en warme trui of jas aan want we gaan naar het Rondenbos!
Het belooft een zonnige maar frisse dag te worden, dus gaan we ervan profiteren!!!
Als er (groot)ouders zijn die ons willen vergezellen... kom zeker mee!
We vertrekken om 13u30 en zijn om 15u15 terug op school.
We zullen veel foto's maken en vooral heel hard tussen de bomen rennen, veel stokken, bladeren, eikels, ... zoeken en kampen bouwen!
Groetjes!!!
Het belooft een zonnige maar frisse dag te worden, dus gaan we ervan profiteren!!!
Als er (groot)ouders zijn die ons willen vergezellen... kom zeker mee!
We vertrekken om 13u30 en zijn om 15u15 terug op school.
We zullen veel foto's maken en vooral heel hard tussen de bomen rennen, veel stokken, bladeren, eikels, ... zoeken en kampen bouwen!
Groetjes!!!
donderdag 16 september 2010
Klasvergadering
Beste Aapouders,
Niet vergeten: volgende donderdag, 23 september 2010 mag je naar de Apenstaartenklas komen om een heleboel uitleg te krijgen over de klaswerking, om andere ouders te leren kennen, je in te schrijven voor een werkgroep... het gaat gezellig worden dus zorg dat je erbij bent.
Om 20u15 beginnen we!
Groetjes,
Niet vergeten: volgende donderdag, 23 september 2010 mag je naar de Apenstaartenklas komen om een heleboel uitleg te krijgen over de klaswerking, om andere ouders te leren kennen, je in te schrijven voor een werkgroep... het gaat gezellig worden dus zorg dat je erbij bent.
Om 20u15 beginnen we!
Groetjes,
zaterdag 11 september 2010
Hieperdepiep! Het eerste verjaardagsfeestje was geslaagd!!!
Eind augustus was Léane jarig en vorige donderdag hebben we het gevierd in de klas!
Léane heeft 2 Smulkaarten getrokken: popcorn en een toverdrankje maken.
En om het feest plezant te maken heeft ze uit de Plezierkaarten het verkleedfeestje en disco gekozen.
Donderdag was het dan zover en de meeste @ kwamen verkleed naar de klas: er was een piraat, 2 cowboys, een Indiaan, een Chineesje, een bruid, Spiderman, een profvoetballer, een ridder, Zorro, Sneeuwwitje, een schattig clowntje, een heleboel prinsessen, Sneeuwwitje, een discoqueen, een prachtig eekhoorntje, ...
En om het feest plezant te maken heeft ze uit de Plezierkaarten het verkleedfeestje en disco gekozen.
Donderdag was het dan zover en de meeste @ kwamen verkleed naar de klas: er was een piraat, 2 cowboys, een Indiaan, een Chineesje, een bruid, Spiderman, een profvoetballer, een ridder, Zorro, Sneeuwwitje, een schattig clowntje, een heleboel prinsessen, Sneeuwwitje, een discoqueen, een prachtig eekhoorntje, ...
Léane zelf kwam als een prachtige prinses naar de klas en ze kreeg een mooi kroontje op haar hoofd.
Dan maakten we popcorn en een toverdrankje met kinderchampagne, grenadine en appelsiensap.We hadden echte draaiende spotlichten dus de dansvloer stond snel vol swingende apen!
 |
| Hmmm, 't ziet er lekker uit! |
 |
| We zingen voor Léane |
We kijken al uit naar het volgende feest... en dat wordt dubbel feest want Pierre en Brecht zijn op dezelfde dag jarig en worden elk 4 jaar!!!
vrijdag 3 september 2010
De eerste dagen bij de Apenstaarten!
Met 20 zijn we in ons klasje, 11 stoere jongens en 9 knappe meiden!
Woensdag, de eerste schooldag, werd feestelijk ingezet met een Boom-HOED-show en de meesten hadden hun best gedaan om met een mooie hoed (of iets wat daarop leek ;-) ) naar school te komen.
Het was alleszinds een mooi zicht en we waren heel blij om elkaar terug te zien!
In de klas was het eerst nog wat wennen, natuurlijk, sommigen gingen met een klein hartje naar binnen, anderen begonnen meteen te spelen. Af en toe werd er ook een traantje weggepinkt of gingen er ouders met een klein hartje vandoor...
Maar die onwennigheid was voor iedereen van korte duur!!!
We zongen ons nieuwe klaslied, verkenden de hoekjes en genoten van zo veel vriendjes (en apen) om ons heen!
Die eerste, halve dag is omgevlogen en met een gelukkig hartje gingen we weer naar huis!
Donderdag en vrijdag stonden ze nog met 2 voor de klas, An en Ilse samen, wel leuk zo 2 apen voor de klas! ;-)
We hebben al heel wat gedaan:
- 1, 2, 3, 4 hoedje van papier: met een stappenplan vouwden we onze eigen hoed van papier.
- het verhaal "Monkie" van I&D Schubert werd voorgelezen
- we brachten een voorwerp mee waar we "apetrots" op waren en Ilse maakte er foto's van, dit wordt ons kenteken voor het hele jaar!- de eerste echte praatronde met het klasdagboek, er waren al veel leuke verhalen en reacties!
- het eerste rekenverhaal: hoeveel honden hebben we samen? Het resultaat is 5 honden!
- ons opruimliedje "Waka waka" van Shakira klinkt door de boxen en we zingen en dansen vrolijk mee... terwijl we natuurlijk ook een beetje opruimen!
- we kunnen het klasliedje "Het aapje" al heel snel meezingen en de bewegingen lukken ook al aardig.
- we hebben helemaal zelf bananenmilkshake gemaakt: bananen schillen, snijden, citroen persen, ijsbolletjes scheppen, melk gieten, alles mixen... als volleerde koks gingen we te werk en het smaakte superlekker!
Dat is al heel wat voor de eerste week, hè!
 |
dinsdag 17 augustus 2010
Wij zijn er weer!!!
Hallo Apenstaartjes!
Wij kunnen niet wachten om jullie te zien!
De klas wordt stilletjesaan klaargemaakt, want het moet reuzegezellig zijn!
Woensdag, 1 september 2010 beginnen we er weer samen aan...
tot dan!!!
An & Ilse
Oja, zie je hiernaast dat schattige aapje Marley? Je mag hem gerust een banaantje geven (klik op "more" rechtsonder) en je kan hem ook laten slingeren!!!
Wij kunnen niet wachten om jullie te zien!
De klas wordt stilletjesaan klaargemaakt, want het moet reuzegezellig zijn!
Woensdag, 1 september 2010 beginnen we er weer samen aan...
tot dan!!!
An & Ilse
Oja, zie je hiernaast dat schattige aapje Marley? Je mag hem gerust een banaantje geven (klik op "more" rechtsonder) en je kan hem ook laten slingeren!!!
Abonneren op:
Posts (Atom)